Ανοιχτό παράθυρο, του μοναχού Μωυσή Αγιορείτη,

Ανοιχτό παράθυρο, του μοναχού Μωυσή Αγιορείτη,

• Γράφτηκε από τον  Zoiforos.GR 
Ανοιχτό παράθυρο

του μοναχού Μωυσή Αγιορείτη

από την εφημερίδα «Μακεδονία», 20/5/2012

Έχουμε ξαναπεί πως ο Θεός δεν είναι θυμώδης, τιμωρός και εκδικητής. Αν ήταν έτσι, θα πρέπει να ήταν κακός. Στη θεότητα όμως δεν υπάρχει ίχνος κακότητας. Η κάθε δοκιμασία είναι θεϊκή παιδαγωγία και αποτελεί μορφή ασκήσεως, την οποία διώξαμε από τη ζωή μας εκούσια. Με διάφορους τρόπους προσπαθεί ο Πανάγαθος Θεός να μας φέρει πιο κοντά του. Ενώπιον του Θεού είμεθα όλοι αγωνιστές..

Η σημερινή οικονομική κρίση είναι μια μεγάλη δοκιμή, δοκιμασία και εκπαίδευση. Ο Θεός είναι ένας άριστος εκπαιδευτής. Μας δοκιμάζει για το καλό μας και για τη νίκη μας. Η πατρίδα μας εξετέθη, μένει ανασφαλής, φοβισμένη και ταραγμένη. Ανοχύρωτη πνευματικά, παρασυρμένη από την ευδαιμονία, τον κορεσμό, την υπερκατανάλωση, τον πλουτισμό και την άσωτη διασκέδαση. Ο μαγνητισμός του ελληνικού βίου στην ύλη έφερε θλίψη και πικρή απογοήτευση. Έμεινε μόνο να νοιάζεται για το τι θα φάει και τι θα πιει. Κυκλοφορούν πολλά βιβλία με εκατοντάδες παράξενες συνταγές φαγητών. Ψάχνοντας επίμονα τη χαρά παντού, βρήκε συντρίμμια της, τη δυστυχία, τη διαφθορά, την ασυδοσία.

Θρησκεία και εκκλησία Γράφτηκε από Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Θρησκεία και εκκλησία

• Γράφτηκε από  Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Ο Χριστός δεν ίδρυσε μια ωραία θρησκεία ανάμεσα στις άλλες. Ίδρυσε τη μοναδική, αληθινή και σώσουζα εκκλησία. Από πολλών ετών η ορθόδοξη εκκλησία δέχθηκε πολλές συντονισμένες και οργανωμένες επιθέσεις και πολεμικές.

Αυτές τελικά την έβλαψαν ή την ωφέλησαν; Η χριστιανική θρησκεία είναι σύστημα ιδεών, αρχών και θεσμών. Η εκκλησία είναι θεοΐδρυτη, βασισμένη στο αίμα του Χριστού και των μαρτύρων. Συνήθως μιλώντας για χριστιανική θρησκεία απομακρυνόμεθα από την ουσία της εκκλησίας. Η ορθόδοξη εκκλησία δεν είναι έννοια, θεωρία, ιδεολογία και ηθικός στοχασμός. Εκκλησία είναι η ζωή του Χριστού η αληθινή.

Η εκκλησία μας ανακαινίζει, μεταμορφώνει, εμπνέει και αγιάζει τον άνθρωπο. Ο χριστιανισμός εξέπεσε σε σοβαρές αιρέσεις. Ο χριστιανισμός παρασύρθηκε από την υπερδραστηριότητα και κατάντησε ως παράρτημα του υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας. Σήμερα καταξιώνεται μόνο για το πλούσιο φιλανθρωπικό του έργο, το οποίο κι αυτό ορισμένοι κατακρίνουν, για να μη βοηθούνται οι φτωχοί και να εξεγερθούν... Ο χριστιανισμός έμεινε μέγεθος γνώσεων, θεωριών, συστημάτων και αρχών. Η εκκλησία δεν ασχολείται όμως με αφηρημένες γενικότητες, ασάφειες και διανοητισμούς, αλλά με την ιερότητα και μοναδικότητα του ανεπανάληπτου ανθρωπίνου προσώπου. Η εκκλησία μας είναι αλληλοπεριχώρηση προσώπων, αλληλοσεβασμός ανθρώπων, κοινωνία αδελφών.

Διάφανα ράσα Γράφτηκε από Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Διάφανα ράσα

• Γράφτηκε από  Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για κληρικούς που λησμόνησαν την αποστολή τους ή κηρύττουν και ασχολούνται με αλλότρια έργα. Καταδικάζουν δικαίως την ακροδεξιά, αλλά και ερωτοτροπούν με τη γνωστή αριστερά.

Η πρώτη υποστηρίζει τη βία, τον ρατσισμό και την ανελευθερία. Η αριστερά διατηρεί την εκκλησιομαχία και αθεΐα της. Θέλει μεγάλη προσοχή ο μοντερνισμός και ο προοδευτισμός. Οι αριστεροί κάνουν χάρη στην Εκκλησία, της επιτρέπουν και αναγνωρίζουν μόνο το φιλανθρωπικό έργο. Η αριστερά εργάζεται συστηματικά για την τοποθέτηση της Εκκλησίας στο περιθώριο, για τον περιορισμό της, τη συκοφάντησή της και την παρεξήγησή της.

Υπάρχει η οδός του «να περνά καλά ο καιρός», «να μη δημιουργούμε εντάσεις», «να τα έχουμε με όλους καλά». Υπάρχει και η άλλη οδός, που δεν φοβάται την αλήθεια, ομολογεί τη δικαιοσύνη, υπεραμύνεται την πίστη, δίχως κορόνες, φανατισμούς και αρές. Οι κληρικοί αυτοί δεν πτοούνται από το όποιο μαρτύριο. Οι άλλοι αρκούνται στα τυπικά τους καθήκοντα ως ποιμένων.

Για μία ακόμη φορά γίνεται λόγος για έλληνες κληρικούς τέκτονες-μασόνους. Η μασονία είναι επίσημα καταδικασμένη από την Εκκλησία της Ελλάδος. Οι κληρικοί οφείλουν να ενημερώνουν σχετικά το ποίμνιό τους και οι τεκτονικές στοές να έχουν διαφάνεια. Δεν μπορεί επ’ ουδενί να ταυτιστεί η χριστιανική ιδιότητα με τη μασονική, και μάλιστα ενός ιερωμένου.

Η πίστη

Η πίστη

• Γράφτηκε από  Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Πιστεύω στο Θεό σημαίνει αποδέχομαι ελεύθερα και αβίαστα την ύπαρξή του.

Τον δέχομαι ως δημιουργό του σύμπαντος και τον εμπιστεύομαι. Η εμπιστοσύνη αυτή δίνει ένα άλλο νόημα στη ζωή, ένα νέο τρόπο ζωής, που με ωθεί να ζω σύμφωνα με το άγιο θέλημά του.

Ορισμένοι μιλούν για μία ανώτερη δύναμη, δίχως να θέλουν να αγωνιστούν, για να τον γνωρίσουν καλύτερα, ώστε να τον αγαπήσουν και να αισθανθούν τη μεγάλη αγάπη του. Νομίζουν ότι η ενασχόλησή τους με το Θεό θα τους δυσκολέψει τη ζωή, θα περιορίσει την ελευθερία τους, θα τους γεμίσει ενοχές κι έτσι τον αφήνουν στο περιθώριο.

Η πίστη δεν είναι απλά λογική, δεν είναι παράλογη, αλλά είναι υπέρλογη. Ο Θεός είναι άπειρος, απερινόητος, πέρα από τις αισθήσεις και την ψυχρή λογική. Είναι αόρατος και όμως αισθητός. Δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη του Θεού. Η πίστη είναι δώρο, είναι και κατόρθωμα, είναι αποτέλεσμα ταπεινής καλλιέργειας αλλά και δωρεά της θείας χάριτος στις καθαρές καρδιές. Η πίστη είναι τελικά ένα ωραίο ρίσκο.

Η ορθόδοξη πίστη δεν είναι μία θρησκεία ανάμεσα στις άλλες θρησκείες. Είναι αποκάλυψη ζώντος Θεού, δεν είναι ανθρώπινη επινόηση και κατασκευή αλλά φανέρωση του μόνου αληθινού Θεού. Από αγάπη στο πλάσμα του ο Θεός δεν εμφανίζεται. Δεν θέλει ποτέ να τρομοκρατήσει κανέναν. Δεν θέλει να τον ακολουθούμε από φόβο αλλά από αγάπη. Ο Θεός είναι αρκετά ευγενής, δεν επιβάλλεται, δεν εξαγοράζεται, αλλά δίνεται απλόχερα σε όσους πραγματικά το θέλουν και το ζητούν.

Ο Θεός δεν αποδεικνύεται λογικά, αλλά βιώνεται εγκάρδια. Δεν θα πίστευα σε έναν Θεό που θα αποδεικνυόταν. Δεν μπορεί να είναι τυχαία όλη αυτή η καταπληκτική αρμονία του σύμπαντος. Θα λέγαμε πως η ανάγκη της πίστης αποτελεί φυσική αναζήτηση του κάθε ανθρώπου. Δεν είναι ματαιοπονία η πίστη. Όσοι πιστεύουν πιστεύουν άδολα. Έχουν ασφάλεια, ενίσχυση, ευλογία, παρηγοριά, κουράγιο και ελπίδα. Ένας άπιστος νοσεί. Έχει άχαρη ζωή. Σήμερα η απιστία είναι μόδα. Οι άπιστοι όμως δεν είναι αληθινά χαρούμενοι και ελεύθεροι και αυτό πρέπει να τους προβληματίσει ισχυρά.

Η θρησκεία σήμερα

Η θρησκεία σήμερα

• Γράφτηκε από  Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Η κρίση των καιρών δημιουργεί μια αφύπνιση κι έναν προβληματισμό.

Η Αμερική με την επίκληση του Θεού κάνει πολέμους. Η Ευρώπη συστηματικά αποχριστιανίζεται. Ο μουσουλμανισμός σταθερά επεκτείνεται. Η Ρωσία πλουτίζει. Θεοποιείται η οικονομία. Ορισμένοι χρησιμοποιούν τη θρησκεία για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες κάποιων. Παρουσιάζεται ένας αρκετά αλλοιωμένος χριστιανισμός. Η θρησκευτική δεξιά κυριαρχεί στην Αμερική. Η Ευρώπη γέμισε μιναρέδες. Ο αραβικός φονταμενταλισμός μεγαλύνεται. Μεταξύ χριστιανών συντελούνται ανίερες συμμαχίες.

Οι λεγόμενοι θρησκευτικοί πόλεμοι συνήθως είχαν πολιτικά αίτια. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο φονεύθηκαν χιλιάδες ομόπιστοι Γάλλοι, Άγγλοι και Γερμανοί. Για την επικράτηση του κομμουνισμού εκτελέστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι. Η βία τον 20ό αιώνα ανήλθε στο ζενίθ. Στη θέση του κομμουνισμού ήλθε η θεοποιημένη αμερικανική οικονομία. Η τρομοκρατία στον 21ο αιώνα συνεχίστηκε έντονα. Πίσω από θρησκευτικές συγκρούσεις κρύβονται ιδιοτελή συμφέροντα. Εχθροπραξίες στους Ιερούς Τόπους, σε εκκλησίες και προσκυνήματα. Οι ρωμαιοκαθολικοί εργάστηκαν για την αποδόμηση κομμουνισμών, όπως τονίζει ο Ι. Α. Μήτσιος.

Η θρησκεία κάποτε επιδρά θετικά στην πολιτική. Η ορθοδοξία έχει βαθύ νόημα, που μπορεί να συνδράμει στην ανόρθωση των ανθρώπων. Το θρησκευτικό αίσθημα βρίσκεται παντού σε άνθηση. Δεν υποχώρησε το θρησκευτικό συναίσθημα, βάσει ερευνών, παρότι αναμενόταν. Η θρησκευτική πίστη αυξάνεται σημαντικά στη Νότια Αμερική. Κανείς δεν αντιλέγει στην ειρηνική συνύπαρξη χριστιανών και μουσουλμάνων, αλλά υπάρχει σοβαρός αντίλογος για έναν ισοπεδωτικό συγκρητισμό. Φαίνεται η θρησκεία και ο πολιτισμός να έρχονται υγιώς στο προσκήνιο. Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί ειρηνική συνύπαρξη και οικουμενική γαλήνη.

Ο θάνατος του θανάτου

Ο θάνατος του θανάτου

• Γράφτηκε από  Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Ἡ Ὀρθοδοξία πραγματοποιεῖ ὅ,τι τό πιό  φοβερό. Θανατώνει τόν θάνατο. Προσδοκοῦμε ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν κατά τή Δευτέρα Παρουσία.

Τή νίκη τοῦ θανάτου ἑορτάζουμε στήν πιό λαμπρή ἡμέρα τῆς χριστιανοσύνης, τό Πάσχα. Ἡ δύναμη τοῦ θανάτου ἐξοντώθηκε μέ τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ. «Θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος». Ἑνωμένοι μαζί Του καί μέ τούς ἀδελφούς μας βιώνουμε  τό μυστήριο τῆς ἀναστάσεως, γινόμαστε φωτόμορφα τέκνα τῆς φωτοδόχου Ἐκκλησίας. Ἔτσι κατανοοῦμε πόσο φοβερή πληγή εἶναι οἱ διαιρέσεις καί οἱ κακίες γιά τήν ἐκκλησιαστική ἑνότητα. Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής εἶπε: «ὅποιος μυήθηκε στήν ἄφατη δύναμη τῆς ἀναστάσεως, ἀπόκτησε κιόλας ἐμπειρία τοῦ στόχου πού ἐξ ἀρχῆς εἶχε ὁ Θεός δημιουργώντας τό σύμπαν». Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, μᾶς θυμίζει τήν ἀθανασία, γιά τήν ὁποία πλασθήκαμε καί ὄχι τή θνησιμότητα στήν ὁποία παρήκοα ἐκπέσαμε.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει: «Ὁ Χριστός κατέβηκε γιά νά σωθοῦμε, δοκίμασε τόν

πειρασμό γιά νά νικήσουμε, ἀτιμάσθηκε γιά νά δοξάσει, νεκρώθηκε γιά νά σώσει, ἀνέβηκε γιά νά τραβήξει κοντά Του ἐκείνους πού εἶχαν γκρεμισθεῖ καί κοίτονταν χάμω γιά τήν

ἁμαρτία». Ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου σέ λόγο του ἀναφέρει: «Ὁ Θεός ἔρχεται πλησίον καί οἱ θύρες τοῦ Ἅδη ἀνοίγουν. Ἐκεῖνοι πού ἀπό αἰῶνες κοιμάσθε, εὐφραίνεσθε. Ἐκεῖνοι πού στό σκοτάδι καί στή σκιά τοῦ θανάτου κάθεστε, δεχθεῖτε τό μεγάλο φῶς. Ὁ Δεσπότης καί Κύριος μαζί μέ τούς ἐργάτες, ὁ Θεός μαζί μέ τούς νεκρούς, ἡ ζωή μέ τούς θνητούς, ὁ ἄπταιστος μέ τούς φταῖχτες».

Στήν ἀνάσταση ζοῦμε τήν ὑπέρβαση, τοῦ θανάτου καί κάθε θλίψεως. Ἡ πίστη στήν ἀνάσταση ἀμβλύνει κάθε πόνο καί προσφέρει ἐλπίδα, αἰσιοδοξία καί χαρά. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μᾶς χαρίζει τήν ἀφοβία τοῦ θανάτου. Ὁ Χριστός μέ τόν θάνατό Του κατατρόπωσε τόν θάνατο κι ἔδωσε ζωή στούς κεκοιμημένους στά μνήματα. Οἱ τάφοι

ὅμως εἶναι ξανά γεμάτοι ἀπό σήψη καί φθορά πρίν τόν βιολογικό θάνατο. Ἔγιναν τάφοι οἱ ἀνθρώπινες καρδιές. Τό κοσμοχαρμόσυνο γεγονός τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως δέν φθάνει σέ καρδιές κλειστές, φοβισμένες καί ἰδιοτελεῖς.